Başlıca bakıp kanmayın derim size. Öyle kâbuslardan falan bahsetmiyorum ben. Aslında son derece harika –bana göre- rüyalar görüyorum. Korkunç olan bunların asla gerçekleşmeyeceğini bilmek. Taa en başından bilmek acıtıyor hani. Öylesine güzel şeyler…
Hani derler ya neyle çok uğraşırsan rüyanda onu görürsün diye. İşte onu tasdikliyorum bugünlerde. Uyurken fena değil de uyanıp da gerçek olmadığını görmek… Yazık bana yahu. Ama karar verdim gideceğim Kore’ye. Göreceğim onları. Kimleri mi? Büyük ihtimalle ilk duyduğunuzda salak mısın sen diye bir tepki vereceksiniz. Çekinmeyin verin lütfen. Zira bu konuyu duyunca bende üff bu ne böyle aptal aptal şeyler demiştim. Demek ki neymiş büyük lokma ye büyük söz söyleme. Gerçi artık büyük lokma da yememek lazım. Spor yaptığım bile yok sonra o büyük lokmalar nereye gider maazallah. Neyse konu Kore, evet evet bildiğimiz Güney Kore (Ya da bilmediğimiz her neyse.). Aslında dizileri, müzik grupları ve oyuncuları ki sanırım sonrasını anladınız. Aynen öyle işte bugünlerde rüyalarımda görüyorum. Sanki 40 yıllık arkadaşımmış gibi davranıyorlar. E uyanınca hiç hoş olmuyor doğal olarak. Ama anlamadığım bir konu var 2008’den beri ben bu adamları izliyorum. (Tamam, o zamanlar manyak falan değildim. Görürsem dizileri izlerdim o kadar ama olsun.) Son günlerde, son günlerde derken yaklaşık 2-3 aydır her grubu inceliyor şarkılarını dinliyorum. Ama neden şu son 3 gündür bunlarla alakalı olmayan bir rüya görmüyorum veya görüyorsam da neden hatırlamıyorum. Neyse düşünmeyeceğim artık. Olan oldu, olmaya devam ediyor.
Fazla gerçekçiliğimin bir arka yüzü varmış bence. Bilinçaltım gerçekçiliğimden bıkmış mıdır nedir? Gerçekleşmeyeceğini bildiğim şeyleri gösteriyor bana. Yoksa acıdı mı bana bari uyurken mutlu olsun şu kızcağız diye… Gerçi bu durumda kendi kendime acımış oluyorum ya hadi neyse...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder