Ben istemez ya da çabalamazken belki de ömrümde kurduğum
hatta kurabileceğim en güzel cümleler aklıma düşüyor birer birer. Sonra her biri
yok olup gidiyor alay ederlercesine benimle. Öyle güzelliklerin kayıp gitmesi
yeis dolu. Evet, seviyorum ağdalı cümleler kurmayı. Yakışmasa da bu kot
pantolonlu genç kıza. Ve evet çoğu zaman da utanıyorum, başkaları duymasın
istiyorum. Oysa asıl sebep ‘özenti’ yaftasının korkusu. Bak onlar; yine onlar
engel bana. Engel olan onlar mı yoksa kendi kendine ket vurmayı –bilerek ya da
bilmeyerek- alışkanlık haline getirmiş ben mi? Her ikisi de. Bence.
Sanki içi dışı başka biriymişim gibi hissetmek yorucu. Ve cevap
bile veremeyecek kadar bıkkın olmak, bir de birilerinin aklını okumasını ve
gerekli cevapları seni yormadan alabilmesini istemek. Bunlar hissetmek
istemediğin lakin kurtulamadığın ve muhtemelen uzunca bir süre –belki ömür
boyu- kurtulamayacağın hisler…
Yaşanmamışlıkların hayali bir insanı yaşatabilir mi? Yoksa farkına
bile varamadan eritip bitirir mi? Oysa yaşayamadıklarını küçücük, minicik hikâyelere
dönüştürerek yaşayan ben. Yazık! Vazgeçmediklerin, istesen bile
vazgeçemediklerin bu hikâyenin başkahramanları. Hep de öyle olmaya devam
edecek. Öyle değil mi? Vazgeçemediklerin değişse de kimi zaman, birçok şey baki
bu dünyada. Mesela; sen yine insanlara şaşıracaksın hep. Gerçekten bu kadar sığ
görüşlü olunabilir mi diye? Ya da başka şeylere… Bazılarını kıskanacak,
bazılarından nefret edecek, bazılarını sevgiye boğacaksın, bazılarını iyi kötü
bir şeyler hissetmeye değer bile bulmayacaksın. Bazılarına sesini bile
duyuramayacaksın. Deli gibi yardım etme isteği duysan da, yanlarında olmak
istesen de; yapabileceğin hiçbir şeyin olmadığını bilmek kimi zaman seni çok
üzecek. Göğsünde ne olduğunu bilmediğin hisler belirecek ve sen kurtulmanın
yolunu bile bulamayacaksın. Sen o insanlar için bir şeyler yapman gerektiğini
düşünürken, yüreğinde bir yerlerde aynalar oluşacak ve sen kendine kızmaya
başlayacaksın o aynalara baktığında. Kendini düzeltmek isteyeceksin her
seferinde ve her seferinde başarısız olacaksın! Sonra kendini buna
şartlayacaksın. Çünkü aptalsın sen ve bunu kabul etmenin vakti çoktan geçiyor
bile, oysa haberin bile yok.
Keşke en sevdiğin kitap kahramanları gerçek ve senin de
arkadaşların olsa değil mi?
Ama olmayacaklar işte. Anla artık bunu!!!
